Celem tego poradnika jest przedstawienie podstawowych informacji na temat handlu kontraktami CFD (Contract for Difference) oraz wyjaśnienie, jak działają te instrumenty finansowe. CFD to umowa pozwalająca inwestorom na spekulowanie wzrostu lub spadku cen różnych instrumentów finansowych, takich jak akcje, indeksy, surowce czy waluty, bez konieczności posiadania tych instrumentów.
Co to jest CFD?
CFD (Contract for Difference) to umowa pomiędzy inwestorem a dostawcą usług finansowych (takim jak broker), która pozwala spekulować na różnicach cen instrumentów finansowych, takich jak akcje, indeksy, waluty czy surowce, bez konieczności posiadania tych instrumentów.
W praktyce, gdy inwestor otwiera pozycję CFD, nie kupuje ani nie sprzedaje rzeczywistego instrumentu finansowego, lecz zawiera umowę z brokerem odnoszącą się do zmiany wartości tego instrumentu. Zysk lub strata z pozycji CFD wynika z różnicy pomiędzy ceną otwarcia a ceną zamknięcia pozycji, pomnożonej przez ilość jednostek instrumentu objętych umową.
Handel CFD jest dźwigniowy, co oznacza, że inwestor może kontrolować większą wartość instrumentu, niż posiada na swoim koncie. Dźwignia pozwala na zwiększenie potencjalnych zysków, ale również naraża na większe straty, jeśli rynek porusza się w niekorzystnym kierunku. W związku z tym handel CFD wiąże się z ryzykiem i nie jest odpowiedni dla wszystkich inwestorów.
Na czym polega handel CFD?
Handel CFD polega na spekulowaniu na różnicach cen instrumentów finansowych, takich jak akcje, indeksy, waluty czy surowce, bez konieczności posiadania tych instrumentów. Oto podstawowe zasady handlu CFD:
- Dźwignia finansowa: Handel CFD odbywa się na dźwigni, co oznacza, że inwestor może kontrolować większą wartość instrumentu, niż posiada na swoim koncie. Dźwignia zwiększa potencjalne zyski, ale również naraża na większe straty.
- Marża i depozyt zabezpieczający: Aby otworzyć pozycję CFD inwestor musi zdeponować depozyt zabezpieczający, który wynosi tylko procent wartości pozycji. To nazywane jest handlem na marży. Wymagany depozyt zabezpieczający zależy od dźwigni i wartości instrumentu.
- Kierunek rynku: Handel CFD pozwala na zarabianie zarówno na wzrostach, jak i spadkach wartości instrumentów finansowych. Inwestor może otworzyć pozycję długą (long), jeśli przewiduje wzrost wartości instrumentu, lub pozycję krótką (short), jeśli przewiduje spadek wartości.
- Koszty transakcyjne: Handel CFD wiąże się z kosztami, takimi jak spread (różnica między ceną kupna a ceną sprzedaży), prowizje (opłaty za wykonanie transakcji) oraz opłaty za finansowanie pozycji (odsetki od dźwigni). Inwestor powinien zwracać uwagę na te koszty, gdyż wpływają na ostateczny wynik transakcji.
- Zarządzanie ryzykiem: Handel CFD wiąże się z ryzykiem, więc ważne jest stosowanie narzędzi zarządzania ryzykiem, takich jak zlecenia stop-loss (automatyczne zamknięcie pozycji, gdy osiągnie określoną cenę) czy limit (zamknięcie pozycji, gdy osiągnie określoną cenę w korzystnym kierunku).
- Wybór brokera: Handel CFD odbywa się za pośrednictwem brokera, który oferuje dostęp do różnych instrumentów finansowych i platform handlowych. Ważne jest, aby wybrać regulowanego brokera, który oferuje konkurencyjne warunki handlowe i dostosowane do potrzeb inwestora. Takim brokerem jest na przykład XTB.
Podsumowując, handel CFD polega na spekulowaniu na różnicach cen instrumentów finansowych, korzystając z dźwigni finansowej. Inwestor może zarabiać na wzrostach i spadkach wartości instrumentów, ale powinien być świadomy ryzyka i kosztów związanych z handlem na forex.
Kontrakty CFD a dźwignia finansowa
Kontrakty CFD (Contract for Difference) są ściśle związane z dźwignią finansową. Dźwignia finansowa to narzędzie, które pozwala inwestorom kontrolować większą wartość instrumentu finansowego, niż mają na swoim koncie handlowym. Działa to poprzez użycie „marży” lub depozytu zabezpieczającego, który stanowi niewielką część wartości całkowitej pozycji. Dzięki temu inwestor może zainwestować większą kwotę, niż dysponuje własnymi środkami.
Przykład:
Załóżmy, że inwestor chce handlować kontraktami CFD na akcje firmy XYZ. Aktualna cena akcji XYZ wynosi 100 USD, a dźwignia oferowana przez brokera wynosi 1:10. Inwestor chce nabyć 10 akcji firmy XYZ.
W przypadku handlu CFD z dźwignią 1:10, inwestor musi wpłacić tylko 10% wartości pozycji jako depozyt zabezpieczający. W tym przypadku wartość pozycji wynosi 10 akcji x 100 USD = 1000 USD, więc wymagany depozyt zabezpieczający wynosi 1000 USD x 10% = 100 USD.
Dzięki dźwigni finansowej inwestor kontroluje pozycję o wartości 1000 USD, mimo że zainwestował tylko 100 USD. Dźwignia zwiększa potencjalne zyski, ale również naraża inwestora na większe straty, gdyż zyski i straty są wyliczane na podstawie pełnej wartości pozycji, a nie tylko depozytu zabezpieczającego.
Wartości dźwigni różnią się w zależności od brokera i rodzaju instrumentu finansowego. Przy handlu CFD na waluty dźwignia może sięgać nawet 1:500, podczas gdy dla akcji, indeksów czy surowców wa